قرآن کريم : وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرى آمَنوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَيْهِمْ بَرَكاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الأَْرْضِ؛[سوره اعراف، آيه ۹۶]
اگر اهل شهرها و آبادى ها ايمان آورده و تقوا پيشه مى كردند قطعا بركات آسمان و زمين را برايشان مى گشوديم.
قالَ اللّه ُ عَزَّوَجَلَّ... اِذا قالَ الْعَبْدُ: «بِسمِ اللّه ِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ»قالَ اللّه ُ ـ جَلَّ جَلالُهُ ـ : بَدَاَ عَبْدى بِاسمى، وَ حَقٌّ عَلَىَّ اَنْ اُتـَمِّمَ لَهُ اُمورَهُ و اُبارِكَ لَهُ فىاَحْوالِهِ؛
خداوند فرمود: «... هرگاه بنده بگويد: بسم اللّه الرحمن الرحيم، خداى متعالمى گويد: بنده من با نام من آغاز كرد. بر من است كه كارهايش را به انجام رسانم و او را درهمه حال، بركت دهم».
[عيون اخبار الرضا، ج ۲، ص ۲۶۹، ح ۵۹]
اَحِبُّو الْمَعْروفَ وَ اَهْلَهُ فَوَالَّذى نَفْسى بِيَدِهِ اِنَّ الْبَرَكَةَ وَ الْعافيَةَمَعَهُما؛
نيكى و نيكوكاران را دوست بداريد. سوگند به آن كه جانم به دست اوست، بركت وتندرستى، با نيكى و نيكوكاران است.
[كنز العمّال، ح ۱۵۹۷۴]
اِذا دَخَلَ اَحَدُكُمْ بَيْتَهُ فَلْيُسَلِّمْ، فَاِنَّهُ يُنْزِلُهُ الْبَرَكَةَ وَ تُؤنِسُهُ الْمَلائِكَةُ؛
هرگاه يكى از شما به خانه خود وارد مى شود، سلام كند، چرا كه سلام بركت مى آوردو فرشتگان با سلام دهنده انس مى گيرند.
[علل الشرايع، ج ۲، ص ۵۸۳، ح ۲۳]
باكِروا طَـلَبَ الرِّزْقِ وَ الْحَوائِجِ فَاِنَّ الغُدُوَّ بَرَكَةٌ وَ نَجاحٌ؛
در پى روزى و نيازها، سحر خيز باشيد؛ چرا كه حركت در آغاز روز، [مايه ]بركت وپيروزى است.
[المعجم الاوسط، ج ۷، ص ۱۹۴، ح ۷۲۵۰]
اِنَّ لِكُلِّ امْرِىٍ ء رِزْقا هُوَ يَاْتيهِ لا مَحالَةَ فَمَنْ رَضىَ بِهِ بورِكَ لَهُ فيهِ وَوَسِعَهُ وَ مَنْ لَمْ يَرْضَ بِهِ لَمْ يُبارَكَ لَهُ فيهِ وَ لَمْ يَسَعْهُ اِنَّ الرِّزْقَ لَيَطْلُبُ الرَّجُلَ كَمايَطْلُبُهُ اَجَلُهُ؛ه
ر كس روزى اى دارد كه حتما به او خواهد رسيد. پس هر كس به آن راضى شود، برايشپُر بركت خواهد شد و او را بس خواهد بود و هر كس به آن راضى نباشد، نه بركت خواهديافت و نه او را بس خواهد بود. روزى در پى انسان است، آن گونه كه اجلش در پى اوست.
[اعلام الدين، ص ۳۴۲]
اَلصَّلاةُ مِنْ شَرائِعِ الدّينِ وَ فيها مَرضاةُ الرَّبِّ عَزَّوَجَلَّ وَ هِىَ مِنْهاجُالاَْنْبياءِ وَ لِلْمُصَلّى حُبُّ الْمَلائِكَةِ وَ هُدىً و ايمانٌ وَ نورُ الْمَعْرفَةِ وَ بَرَكَةٌ فِى الرِّزْقِ؛
نماز، از آيين هاى دين است و رضاى پروردگار، در آن است. و آن راه پيامبران است.براى نمازگزار، محبت فرشتگان، هدايت، ايمان، نور معرفت و بركت در روزى است.
[خصال، ص ۵۲۲، ح ۱۱]
كُلوا جَميعا وَ لا تَفَرَّقوا فَاِنَّ الْبَرَكَةَ مَعَ الْجَماعَةِ؛
با هم غذا بخوريد و پراكنده نباشيد، كه بركت با جماعت است.
[بحارالأنوار، ج ۶۶، ص ۳۴۹]
اِذا وُضِعَتِ الْمائِدَةُ حَفَّتها اَرْبَعَةُ آلاْفِ مَلَكٍ، فَاِذا قالَ الْعَبْدُ: بِسمِ اللّه ِقالَتِ الْمَلائِكَةُ: بارَكَ اللّه ُ عَلَيْكُم فى طَعامِكُم ثُمَّ يَقولونَ لِلشَّيْطانِ اُخْرُجْ يا فاسِقُ، لاسُلطانَ لَكَ عَلَيْهِمْ؛
هرگاه سفره پهن مى شود، چهار هزار فرشته در اطراف آن گرد مى آيند. چون بندهبگويد: «بسم اللّه » فرشتگان مى گويند: «خداوند، به غذايتان بركت دهد!» سپس بهشيطان مى گويند: «اى فاسق! بيرون شو. تو بر آنان، راه تسلّط ندارى».
[كافى، ج ۶، ص ۲۹۲، ح ۱]
اَعْظَمُ النِّساءِ بَرَكَةً اَيْسَرُهُنَّ صَداقا ؛
با بركت ترين زنان، كم مهريّه ترين آنان است.
[السنن الكبرى، ج ۷، ص ۲۳۵]
رَحِمَ اللّه ُ اَبَا الْبَناتِ، اَلْبَناتُ مُبارَكاتٌ مُحَبِّباتٌ وَ الْبَنونَ مُبَشِّراتٌ وَ هُنَّالْباقياتُ الصّالِحاتُ؛
رحمت خدا بر پدرى كه داراى دخترانى است! دختران، با بركت و دوست داشتنى اندو پسران، مژده آورند. دختران باقيات الصالحات (بازماندگان شايسته)اند.
[مستدرك الوسائل، ج ۱۵، ص ۱۱۵،ح ۱۷۷۰۰]
مَنْ تَسَمّى بِاسمى يَرجو بَرَكَتى وَ يُمْنى، غَدَتْ عَلَيْهِ الْبَرَكَةُ وَ راحتَاِلى يَوْمِ القيامَةِ؛
هر كس به نام من نامگذارى كند و بركت و خجستگى مرا اميد داشته باشد، بركت بهسوى او خواهد آمد و تا قيامت (باقى) خواهد بود.
[كنزالعمّال، ح ۴۵۲۲۱]
اِعْلَمْ اَنَّ الصِّدقَ مُبارَكٌ وَ الْكِذْبَ مَشْؤومٌ؛
بدان كه راستگويى، پر بركت است و دروغگويى، شوم.
[تحف العقول، ص ۱۴]
اِنَّ فِى الرِّفْقِ الزّيادَةَ وَ الْبَرَكَةَ وَ مَنْ يُحْرَمِ الرِّفْقُ يُحْرَمِ الْخَيْرَ؛
در مدارا، فزونى و بركت است، و هر كس از مدارا محروم باشد، از خير، محروم شده است.
[كافى، ج ۲، ص ۱۱۹، ح ۷]
عائِدُ الْمَريضِ يَخوضُ فِى الْبَرَكَةِ فَاِذا جَلَسَ انْغَمَسَ فيها؛
عيادت كننده بيمار، در بركت فرو مى رود و چون نزد بيمار بنشيند، در آن غوطه ورمى شود.
[كنزالفوائد، ج ۱، ص ۱۷۸]
اَلرّوحُ وَ الرّاحَةُ وَ الْفَلَجُ وَ الْفَلاحُ وَ النَّجاحُ وَ الْبَرَكَةُ وَ الْعَفْوُ وَ الْعافيَةُ وَالْمُعافاةُ وَ الْبُشْرى وَ النَّصْرَةُ وَ الرِّضا وَ الْقُرْبُ وَ الْقَرابَةُ وَ النَّصْر وَ الظَّـفَرُ وَالْتَّمْكينُ وَ السُّروُر وَ الْمَحَبَّةُ مِنَ اللّه ِ تَبارَكَ وَ تَعالى عَلى مَنْ اَحَبَّ عَلىَّ بْنَ اَبىطالِبٍ عليه السلام وَ والاهُ وَ ائْتَمَّ بِهِ وَ اَقَرَّ بِفَضْلِهِ وَ تَوَلَّى الأَوصياءَ مِنْ بَعْدِهِ وَ حَقٌ عَلَىَّ اَنْاُدْخِلَهُمْ فى شَفاعَتى وَ حَقٌ عَلى رَبّى اَنْ يَسْتَجيبَ لى فيهِم وَ هُمْ اَتْباعى وَ مَنْ تَبِعَنىفَاِنَّهُ مِنّى؛
آسايش و راحتى، كاميابى و رستگارى و پيروزى، بركت و گذشت و تندرستىو عافيت، بشارت و خرّمى و رضايتمندى، قرب و خويشاوندى، يارى و پيروزىو توانمندى، شادى و محبّت، از سوى خداى متعال، بر كسى باد كه على بن ابى طالب را دوست بدارد، ولايت او را بپذيرد، به او اقتدا كند، به برترى او اقرار نمايد، و امامانِپس از او را به ولايت بپذيرد. بر من است كه آنان را در شفاعتم وارد كنم. بر پروردگارمن است كه خواسته مرا درباره آنان اجابت كند. آنان پيروان من هستند و هر كه ازمن پيروى كند، از من است.
[بحارالأنوار، ج ۲۷، ص ۹۲]
اَلْبَرَكَةُ مَعَ اَكابِرِكُمْ؛
بركت، با بزرگان شماست.
[جامع الأخبار، ص ۲۴۲، ح ۶۱۷]
ما مِنْ مائِدَةٍ اَعْظَمُ بَرَكَةً مِنْ مائِدَةٍ جَلَسَ عَلَيْها يَتيمٌ؛
هيچ سفره اى با بركت تر از سفره اى نيست كه يتيم بر سر آن بنشيند.
[كنزالعمّال، ح ۶۰۴۰]
لَمّا خَلَقَ اللّه ُ الْمَعيشَةَ جَعَلَ الْبَرَكاتِ فِى الْحَرثِ وَ الْغَنَمِ؛
چون خداوند، وسايل زندگى مردم را آفريد، بركت ها را در كشاورزى و گوسفنددارىقرار داد.
[كنزالعمّال، ح ۹۳۵۴]
شَهْرُ رَمَضانَ شَهْرُ اللّه ِ عَزَّوَجَلَّ وَ هُوَ شَهْرٌ يُضاعِفُ اللّه ُ فيهِ الْحَسَناتِوَ يَمحو فيهِ السَّيِّئاتِ وَ هُوَ شَهْرُ الْبَرَكَةِ؛
ماه رمضان، ماه خداست و آن ماهى است كه خداوند در آن حسنات را مى افزايد وگناهان را پاك مى كند و آن ماه بركت است.
[بحارالأنوار، ج ۹۶، ص ۳۴۰، ح ۵]
اَلْبَيِّعانِ بِالخيارِ ما لَمْ يَتَفَرَّقا ـ او قال: حَتّى يَتَفَرَّقا ـ فَاِنْ صَدَقا وَ بَيَّنابورِكَ لَهُما فى بَيْعِهِما وَ اِنْ كَـتَما وَ كَذِبا مُحِقَت بَرَكَةُ بَيْعِهِما؛
خريدار و فروشنده، تا از يكديگر جدا نشده اند، اختيار [فسخ معامله را ]دارند. اگرراست بگويند و [عيب را] آشكار بگويند، داد و ستد براى هر دو، بركت خواهد داشت، واگر [عيب را ]بپوشانند و دروغ بگويند بركت دادوستدشان خواهد رفت.
[صحيح بخارى، ج ۳، ص ۱۰]
ثَلاثٌ لَو يَعْلَمُ النّاسُ ما فيهِنَّ ما اُخِذْنَ اِلاّ بِسَهْمَةٍ حِرصا عَلى ما فيهِنَّمِنْ الْخَيْرِ وَ الْبَرَكَةِ: اَلتَّـأْذينُ بِالصَّلاةِ وَ التَّهجيُر بِالجَماعاتِ وَ الصَّلاةُ فى اَوَّلِالصُّفوفِ؛
سه چيز است كه اگر مردم آثار آن را مى دانستند، به جهت حريص بودن به خير وبركتى كه در آنها هست، به قرعه متوسل مى شدند: اذان نماز، شتاب به نماز جماعت ونماز در صف اول.
[كنزالعمّال، ح ۴۳۲۳۵]
مَنْ حَبَسَ عَنْ اَخيهِ الْمُسْلِمِ شَيْئا مِنْ حَقِّهِ حَرَّمَ اللّه ُ عَلَيْهِ بَرَكَةَ الرِّزْقِ اِلاّاَنْ يَتوبَ؛
هر كس چيزى از حقّ برادر مسلمان خود را نگه دارد [و به او ندهد]، خداوند، بركتروزى را بر او حرام مى كند، مگر آن كه توبه كند [و جبران نمايد].
[من لايحضره الفقيه، ج ۴، ص ۱۵،ح ۴۹۶۸]
اَلْجَماعَةُ بَرَكَةٌ وَ السَّحوُر بَرَكَةٌ وَ اِطْعامٌ مِنَ اللَّيْلِ بَرَكَةٌ. تَسَحَّرواتَزْدادوا قُوَّةً، تَسَحَّروا تُصيبُوا السُّنَّةَ، تَسَحَّروا وَ لَوْ بِجُرْعَةٍ مِنْ ماءٍ ؛
جماعت، غذاى سحر و غذا دادن در شب، بركت است. سحرى بخوريد تا نيرويتانزياد شود. سحرى بخوريد تا به سنّت عمل كرده باشيد؛ سحرى بخوريد هر چند يكجرعه آب باشد.
[تيسير المطالب، ص ۲۸۲]
لا يَزالُ النّاسُ بِخَيْرٍ ما اَمَروا بِالْمَعْروفِ وَ نَهَوا عَنِ الْمُنْكَرِ وَ تَعاوَنواعَلَى البِرِّ وَ التَّقْوى فَاِذا لَمْ يَفْعَلوا ذلِكَ نُزِعَتْ مِنْهُمْ الْبَرَكاتُ وَ سُلِّطَ بَعْضُهُم عَلىبَعْضٍ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُمْ ناصِرٌ فِى الاَْرْضِ وَ لا فِى السَّماءِ؛
تا وقتى مردم امر به معروف و نهى از منكر مى كنند و يكديگر را در نيكى و تقوا،يارى مى رسانند، در خير و نيكى اند، آن گاه كه چنين نكنند، بركت ها از آنانگرفته مى شود و بعضى بر بعض ديگر مسلّط مى گردند و در زمين و در آسمان،هيچ ياورى نخواهند داشت.
[تهذيب الأحكام، ج ۶، ص ۱۸۱، ح ۳۷۳]
اِنَّ لِلّدارِ شَرَفا وَ شَرَفُهَا السّاحَةُ الْواسِعَةُ وَ الْخُلَطاءُ الصّالِحونَ وَ اِنَّلَها بَرَكَةً وَ بَرَكَتُها جَودَةُ مَوْضِعِها وَسَعَةُ ساحَتِها وَ حُسْنُ جِوارِ جيرانِها؛
خانه را شرافتى است. شرافت خانه به وسعت حياط (قسمت جلوى خانه) وهم نشينان خوب است. و خانه را بركتى است، بركت خانه جايگاه خوب آن، وسعتمحوطه آن و همسايگان خوب آن است.
[مكارم الاخلاق، ص ۱۲۵]
صَلاةُ اللّيلِ مَرضاةٌ لِلرَّبِّ وَ حُبُّ المَلائِكَةِ وَ سُنَّةُ الاَْنْبياءِ وَ نورُالْمَعْرفَةِ وَ اَصْلُ الاْيمانِ وَ راحَةُ الاَْبْدانِ وَ كَراهيَةٌ لِلشَّيْطانِ وَ سِلاحٌ عَلَى الاَْعْداءِ وَاِجابَةٌ لِلدُّعاءِ وَ قَبولُ الاَْعْمالِ وَ بَرَكَةٌ فِى الرِّزْقِ؛
نماز شب، موجب رضايت پروردگار، دوستى فرشتگان، سنت پيامبران، نور معرفت،ريشه ايمان، آسايش بدن ها، مايه ناراحتى شيطان، سلاحى بر ضدّ دشمنان، مايه اجابتدعا، قبولى اعمال و بركت در روزى است.
[ارشاد القلوب، ج ۱، ص ۱۹۱]
شيعَتُنَا الْمُتَباذِلونَ فى وِلايَتِنا، اَلْمُتَحابّونَ فى مَوَدَّتِنا اَلْمُتَزاوِرونَ فىاِحياءِ اَمْرِنا اَلَّذينَ اِنْ غَضِبوا لَمْ يَظْلِموا وَ اِنْ رَضوا لَمْ يُسْرِفوا، بَرَكَةٌ عَلى مَنْجاوَروا سِلْمٌ لِمَنْ خالَطوا؛
شيعيان ما كسانى اند كه در راه ولايت ما بذل و بخشش مى كنند، در راه دوستى ما بهيكديگر محبت مى نمايند، در راه زنده نگه داشتن امر و مكتب ما به ديدار هم مى روند.چون خشميگين شوند، ظلم نمى كنند و چون راضى شوند، زياده روى نمى كنند، براىهمسايگانشان مايه بركت اند و نسبت به هم نشينان خود در صلح و آرامش اند.
[كافى، ج ۲، ص ۲۳۶، ح ۲۴]
اَلْبَرَكَةُ فى مالِ مَنْ آتَى الزَّكاةَ وَ واسَى الْمُؤمِنينَ وَ وَصَلَ الاَْقْرَبينَ؛
بركت در مال كسى است كه زكات بپردازد، به مؤمنان مدد و يارى رساند و بهخويشاوندان كمك نمايد.
[تحف العقول، ص ۱۷۲]
عِنْدَ فَسادِ النِّيَّةِ تَرْتَفِعُ الْبَرَكَةُ؛
هرگاه نيّت ها فاسد باشد، بركت از ميان مى رود.
[غررالحكم، ح ۶۲۲۸]
اِذا ظَهَرَتِ الجِناياتُ ارْتَفَعَتِ الْبَرَكاتُ؛
هرگاه گناهان آشكار شوند، بركت ها از ميان مى رود.
[غررالحكم، ح ۴۰۳۰]
لَوْ اَنَّ النّاسَ سَمِعوا قَوْلَ اللّه ِ عَزَّوَجَلَّ وَ رَسولِهِ لاََعْطَتْهُمُ السَّماءُقَطْرَها وَ الاَْرْضُ بَرَكَـتَها وَ لَمَا اخْتَلَفَ فى هذِهِ الاُْمَّةِ سَيْفانِ وَ لاََكَلوها خَضْراءَخَضِرَةً اِلى يَوْمِ القيامَةِ؛
اگر مردم سخن خدا و پيامبرش را مى شنيدند، آسمان بارانش را و زمين بركتش را بهآنان مى بخشيد و هرگز در اين امّت، اختلاف و زدوخورد پيش نمى آمد و همه از نعمتسر سبز دنيا تا روز قيامت، برخوردار مى شدند.
[امالى طوسى، ص ۵۶۶، ح ۱۱۷۴]
فى بَيانِ ما يَحْدُثُ فى زَمَنِ ظُهورِ الاِْمامِ الْحُجَّةِ عليه السلام ـ : وَ لَتَنْزِلَنَّالْبَرَكَةُ مِنَ السَّماءِ اِلَى الاَْرْضِ حَتّى اِنَّ الشَّجَرَةَ لَتَقْصِفُ مِمّا يَزيدُ اللّه ُ فيها مِنَ الثَّمَرَةِوَ لَتُؤْكَلُ ثَمَرةُ الشِّتاءِ فِى الصَّيْفِ وَ ثَمَرَةُ الصَّيْفِ فِى الشِّتاءِ وَ ذلِكَ قَوْلُهُ تعالى: «وَلَوْ اَنَّ اَهْلَ الْقُرى آمَنوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَيْهِم بَرَكاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الاَْرْضِ وَلكِنكَذَّبُوا»؛
در بيان آنچه هنگام ظهور امام زمان عليه السلام رخ مى دهد : بركت از آسمان به سوى زمينفرو مى ريزد، تا آن جا كه درخت از ميوه فراوانى كه خداوند در آن مى افزايد، مى شكند.(مردم) ميوه زمستان را در تابستان و ميوه تابستان را در زمستان مى خورند و اينمعناى سخن خداوند است كه: (و اگر مردمِ آبادى ها ايمان مى آوردند و تقوا پيشهمى كردند، بركت هايى از آسمان و زمين به روى آنان مى گشوديم، ليكن تكذيب كردند).
[مختصر بصائر الدرجات، ص ۵۱]
اَ لْمُفْتونَ سادَةُ الْعُلَماءِ وَ الْفُقَهاءُ قادَةٌ اُخِذَ عَلَيْهِمْ اَداءُ مَواثيقِ الْعِلْمِ وَالْجُلوسُ اِلَيْهِمْ بَرَكَةٌ وَ النَّظَرُ اِلَيْهِم نورٌ؛
فتوا دهندگان بزرگانِ دانشمندان اند و فقيهان پيشوايانى كه از آنان بر اداى پيمانعلم تعهد گرفته شده است، نشستن نزد آنان بركت است و نگاه به آنان روشنى است.
[تاريخ بغداد، ج ۴، ص ۱۵۹]
اِنَّ النّاسَ يَستَغْنونَ اِذا عُدِلَ بَيْنَهُمْ وَ تُنْزِلُ السَّماءُ رِزْقَها وَ تُخْرِجُالاَْرْضُ بَرَكَتَها بِاِذْنِ اللّه ِ تَعالى ؛
اگر در ميان مردم عدالت برقرار شود، همه بى نياز مى شوند و به اذن خداوند متعالآسمان روزى خود را فرو مى فرستد و زمين بركت خويش را بيرون مى ريزد.
[كافى، ج ۳، ص ۵۶۸، ح ۶]
اَ لْبَرَكَةُ مِنْ قَبْرِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلىٍّ عليه السلام عَشَرَةُ اَمْيالٍ؛
تا ده ميل اطراف قبر حسين بن على عليه السلام بركت است.
[بحارالأنوار، ج ۱۰۱، ص۱۱۶، ح ۴۱]
ايّاكُمْ وَ الْحَلْفَ فَاِنَّهُ يُنْفِقُ السِّلْعَةَ وَ يَمْحَقُ الْبَرَكَةَ؛
از قسم خوردن بپرهيزيد، چرا كه كالا را تلف مى كند و بركت را از بين مى برد.
[كافى، ج ۵، ص ۱۶۲، ح ۴]
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ قَسَمْتَ لى مِنْ قِسْمٍ اَوْ رَزَقْتَنىمِنْ رِزْقٍ فَاجْعَلْهُ حَلالاً طَيِّبا واسِعا مُبارَكا قَريبَ الْمَطْلَبِ سَهْلَ الْمَاْخَذِ فى يُسْرٍ مِنْكَوَ عافَيةٍ وَ سَلامَةٍ وَ سعادَةٍ اِنَّك عَلى كُلِّ شَىْ ءٍ قَديرٌ؛
خدايا! بر محمّد و خاندان او، درود فرست و آنچه را برايم قسمت كرده و ياروزى نموده اى، حلال، پاك، فراوان، با بركت، دست يافتنى و آسان به دست آمدنى قراربده، با راحتى، عافيت، تندرستى و خوش بختى از سوى خود مقرر كن! به درستىكه تو بر هر چيز توانايى.
[بحارالأنوار، ج ۸۹، ص ۳۷۷، ح ۶۶]
اِعْلَموا اَنَّ اللّه َ تعالى قَدْ فَرَضَ عَلَيْكُمْ الْجُمُعَةَ فَمَنْ تَرَكَها فى حَياتى وَبَعْدَ مَماتى وَ لَهُمْ اِمامٌ عادِلٌ اِسْتِخْفافا بِها وَ جُحودا لَها فَلا جَمَعَ اللّه ُ شَمْلَهُ وَ لا بارَكَلَهُ فى اَمْرِهِ اَلا وَ لا صَلاةَ لَهُ اَلا وَ لا زَكاةَ لَهُ اَلا وَ لا حَجَّ لَهُ اَلا وَ لا صَوْمَ لَهُ اَلا وَ لابَرَكَةَ لَهُ حَتّى يَتوبَ؛
بدانيد كه خداوند متعال نماز جمعه را بر شما واجب ساخته است پس آنان كه درزندگى و پس از مرگ من، از روى سبك شمردن و يا انكار، آن را ترك كنند، با وجود اين كهپيشواى عادلى دارند، خداوند وحدتشان نبخشد و در كارشان بركت ندهد، آگاه باشيد نهزكات، نه نماز، نه حج و نه روزه آنان پذيرفته است. بدانيد كه زندگى آنان بركتى نخواهدداشت، مگر توبه كنند.
[عوالى اللالى، ج ۲، ص ۵۴، ح ۱۴۶]
مُشاوَرَةُ الْعاقِلِ النّاصِحِ يُمْنٌ وَ بَرَكَةٌ وَ رُشْدٌ وَ تَوفيقٌ مِنَ اللّه ؛
مشورت با عاقلِ خيرخواه، خجستگى، بركت، رشد و توفيقى از سوى خداست.
[تحف العقول، ص ۳۹۸]
اِنَّ الْحَرامَ لا يَنْمى وَ اِنْ نَمى لا يُبارَكُ لَهُ فيهِ وَ ما اَنـْفَقَهُ لَمْ يُؤجَرْعَلَيْهِ وَ ما خَلَّـفَهُ كانَ زادَهُ اِلَى النّارِ؛
به راستى كه حرام، افزايش نمى يابد و اگر افزايش يابد، بركتى ندارد و اگر انفاق شود،پاداشى ندارد و اگر بماند، توشه اى به سوى آتش خواهد بود.
[كافى، ج ۵، ص ۱۲۵، ح ۷]
منبع: hadith.net